Umiłowani Siostry i Bracia, Drodzy Diecezjanie,
Nowy Rok Liturgiczny jak i kalendarzowy dopomina się od nas zajęcia się
ważnymi sprawami, które niesie bieżący czas i przypomina historia.
Pierwszym wielkim wyzwaniem jest ocalenie pokoju i poprawa relacji
międzyludzkich zarówno w najbliższym środowisku, jak i między narodami.
Uciekamy się w tych sprawach do Maryi Matki Zbawiciela. Kościół zna
wartość wstawiennictwa Maryi przed Bogiem. Chcemy, jak to czyniliśmy
wielokrotnie, przez modlitwę różańcową wyprosić potrzebne zwycięstwo.
W najbliższym czasie będziemy obchodzić 200-lecie Wspólnot Żywego Różańca,
które liczą miliony członków w Polsce i na świecie, coraz intensywniej angażują
się nie tylko w życie parafii, ale i w misję ewangelizacyjną Kościoła.
W najbliższym czasie – o czym będą niebawem poinformowane wszystkie
Wspólnoty parafialne – będziemy przeżywać tzw. Jerycho Różańcowe, które jest
nieustanną modlitwą przed Najświętszym Sakramentem przez 7 dni i nocy, aby
polecać Bogu – przez pośrednictwo Matki Najświętszej – trudne sprawy do
załatwienia. Nazwa Jerycho nawiązuje do wydarzenia z dziejów Narodu
Wybranego, opisanego w 6 rozdziale Księgi Jozuego. Izraelici, którzy w drodze
do Ziemi Obiecanej stanęli wobec tak poważnych przeszkód zostali pouczeni,
że wielkie rzeczy w życiu każdego z nas i całych społeczności mogą się
dokonywać, jeśli w pełni powierzymy nasze losy Bogu i Jemu zaufamy.
Rozważając w czasie Adwentu szczególne posłannictwo Matki Bożej i jej
całkowite zawierzenie Bogu, chciałbym zwrócić uwagę na to, że w tym roku,
dokładnie 10 grudnia będziemy przeżywali 100 rocznicę ukazania się Maryi,
siostrze Łucji dos Santos, znanej nam wszystkim jako jednej z trójki dzieci,
którym objawiła się Maryja w Fatimie, w 1917 roku. Otóż osiem lat po tych
wydarzeniach, 10 grudnia 1925 r. s. Łucja otrzymała kolejne widzenie
w hiszpańskiej miejscowości Ponteverda. Tym razem Najświętsza Panna ukazała
się z Dzieciątkiem Jezus i poprosiła o odprawianie szczególnego nabożeństwa
pierwszych pięciu sobót miesiąca. W naszej pobożności jest ono znane, ale
niestety coraz rzadziej praktykowane. Dlatego z racji tej szczególnej rocznicy
ośmielam się prosić o odnowienie praktykowania tej formy modlitwy. Maryja
zwraca się do nas wszystkich po pocieszenie w jej cierpieniu i mówi tak jak do
Siostry Łucji: „córko moja, spójrz, Serce moje otoczone cierniami, którymi
niewdzięczni ludzie przez bluźnierstwa i niewierności stale ranią. Przynajmniej
ty staraj się nieść mi radość i oznajmij w moim imieniu, że przybędę w godzinie
śmierci do tych wszystkich, którzy przez pięć miesięcy w pierwsze soboty
4
odprawią spowiedź, przyjmą Komunię Świętą, odmówią jeden różaniec i przez
piętnaście minut rozmyślania nad tajemnicami różańcowymi towarzyszyć mi
będą w intencji zadośćuczynienia”. Jeżeli więc chcemy odnaleźć prawdziwą
nadzieję i moc w życiu, to postarajmy się wypełnić tę prośbę Matki Najświętszej.
Będzie to najlepszym zwieńczeniem Świętego Roku nadziei. Dlatego postarajmy
się, aby w każdej wspólnocie parafialnej naszej diecezji nabożeństwo pierwszych
pięciu sobót miesiąca było nie tylko znane, ale i praktykowane.
Kolejnym wyzwaniem, jakie trzeba uwzględniać w naszej codzienności to
sprawa formacji religijnej. To zadanie podstawowe – o tym traktuje program
duszpasterski w rozpoczynającym się roku liturgicznym – a w wymiarze zadań
bardzo obszerne.
W tym przesłaniu ograniczę się do dwóch spraw.
Po pierwsze pragnę zachęcić do stałej formacji biblijnej. Przypomnę, że
w osobie śp. biskupa Kazimierza Romaniuka, pierwszego pasterza naszej diecezji
mieliśmy wyjątkowego znawcę zagadnień biblijnych, ale przede wszystkim
zatroskanego, aby słowo Boże było na co dzień czytane, rozważane, było mocą
i mądrością pozwalającą lepiej zrozumieć co się w naszym życiu dzieje, co jest
dla nas dobre, a czego mamy unikać.
Drugą sprawą, która powinna nas przejąć to odpowiedzialność za – naszą
i naszych bliźnich – formację ludzką i religijną. Wszyscy tego potrzebujemy.
Zwracam się z serdeczną prośbą do rodziców, nauczycieli, duszpasterzy
i wychowawców – pomóżcie dzieciom i młodzieży lepiej poznać i ukochać
Jezusa. Szkolna katecheza i doświadczenie religijne wyniesione z rodzinnego
domu są kamieniami współtworzącymi fundament całego dorosłego życia.
Dlatego proszę, byśmy wszyscy zgodnie i z wielką odpowiedzialnością podjęli
obowiązek wychowywania dzieci w wierze, wychowywania do szacunku dla
wartości ewangelicznych, dla wierności przykazaniom i nauce Kościoła.
Na adwentowych drogach niech coraz jaśniejszym światłem wypełnia
nasze dusze i serca betlejemska gwiazda nadziei i z najdalszych nawet stron niech
prowadzi nas do Betlejem – Bożego domu miłości, domu pokoju, domu chleba.
Z serca Wam błogosławię.
+ Romuald Kamiński
Biskup Warszawsko-Praski
Warszawa, dn. 28 listopada 2025 r.